Dzieje osadnicze

Dzieje osadnictwa na terenie współczesnego Kołobrzegu sięgają okresu przedpiastowskiego. Prawdopodobnie już w VII wieku na Wyspie Solnej u wybrzeży Bałtyku istniała osada, w której potrafiono pozyskiwać sól z morza. Szybko stało się to źródłem bogactwa okolicznych mieszkańców. W IX wieku ok. 4 km od wybrzeża w dół rzeki Parsęty wzniesiono gród. Jego ślady do dziś można odnaleźć na przedmieściach miasta, na terenie dzisiejszego Budzistowa. Wokół grodu rozwijało się osadnictwo. Eksportowano stąd sól m.in. do Wielkopolski i na Śląsk. Sól była w owych czasach jednym z najbardziej cenionych i pożądanych bogactw; sprowadzano ją nieraz tysiącami kilometrów. Zwłaszcza latem, do przechowywania ryb, głównie śledzi. Używali jej w Kołobrzegu w dużych ilościach głównie rybacy. Sprzedawano ją również przybywającym z różnych stron kupcom. Kołobrzeg był więc dużym portem oraz ośrodkiem handlu solą i rybami. Co prawda ustępował wielkością i znaczeniem handlowym Wolinowi, ale miał nad nim tą niewątpliwą przewagę, że leżąc dalej na wschód nie był narażony na ciągłe napady Duńczyków. Miejscowi rzemieślnicy wyspecjalizowali się w obróbce żelaza, poroża i bursztynu, którym handlowali z wikingami. Wieści o bogactwie grodu dotarły na Ostrów Lednicki. Wkrótce nad Parsętę przybyli woje Mieszka I. Gród został zdobyty i obsadzony załogą. Stał się silnym ośrodkiem władzy Piastów na Pomorzu Zachodnim. Towarzyszyła temu (datowana na l. 80. X wieku) przebudowa grodu oraz zmiany w produkcji rzemieślniczej miasta. Dużą rolę odegrało korzystne położenie Kołobrzegu. Przede wszystkim był to naturalny port morski przy ujściu rzeki Parsęty, położony w środkowej części ziem pomorskich, na szlaku łączącym Wolin z Gdańskiem. Bałtycka wyspa Bornholm, położona naprzeciw Kołobrzegu, ułatwiała etapową żeglugę i handel ze Skandynawią, a zwłaszcza z Birką – dużym ośrodkiem handlowym w Szwecji. Z drugiej, południowej strony w odległości 250 km leżał główny ośrodek młodego państwa polskiego – Poznań. Z Poznania do Kołobrzegu można było w owych czasach dostać się zarówno drogą lądową, jak i rzekami – Wartą, Notecią i Parsętą.^[p

Wczesnośredniowieczny Kołobrzeg składał się z grodu właściwego, warownego podgrodzia, kilku osad otwartych oraz położonego przy ujściu Parsęty zespołu osad warzelniczych z gródkiem strażniczym.

Źródło:
https://pl.wikipedia.org/wiki/Historia_Ko%C5%82obrzegu